Düsse Maohltied is een typisk westfaolskes Karfräidagsäten. Struwen bünt Hefepannkouken, de besünners in’t Mönsterland, aower ok in Gägenden äs den Nedderrhien an Karfräidag äten wäern. Normalerwies bestaoht säi ut een’n Hefeteig mit Rosinen off Appelstücksken.
Dat Woort Struwen
Dat Woort Struwen kaomt van’t aoltsassisch Woort struva un bedüdet ‚wat Krüseltes‘ off ‚wat Kruses‘. De Wöer sik strüwen, Strubbel off Struwwel (äs biespillswiese in’t Woort Strubbel- off Struwwelpeter) häbbt desülvig etymologische Herkomen äs Struwen.
Siet wenner giff et Struwen?
Äs dat schient, bünt säi doch öller äs bither dacht. För’t erste Maol wäörd se in ener lateinisch schriewen Urkunn van’n Bischop Erpho van Mönster van’t Jaohr 1090 näömt. Dao staoht binnen, dat de Klosterfraulüü van de adelig Damenstift Freckenhorst tau Wiehnachten, Paosken un Pingsten en Gericht krägen häbbt, dat äs struva betekend waorn is. In de Urkunn wörd nich schriewet, waorut dat Äten besteiht. Aower later wörd met Struwen ene Aort Pannkouken näömt. Man kann daorüm dorvan utgaohn, dat dat sik in de Urkunn üm dat typisk westfaolske Gericht Struwen hannelt off toumindst üm ene ähnliche Vorform.
De Bigaven (för 12-15 Stöck)
Arbeidstiet: ca. 20 Minuten un Ruhtiet: ca. 1 Stünn.
Tourechtmaoken
Maohltied!
Düsse Bidrag is schriewen in Emslänner Platt.
(Quellennachweis: Norbert, Nagel (2009): Stiftsdamen aßen schon vor 920 Jahren Struwen. In: Westfälische Nachrichten vom 08.04.2009).